. De schuimbelletjes worden door het mannetje met aan het wateroppervlak opgenomen atmosferische lucht gemaakt. Als de eitjes in het vrouwtje rijp zijn neemt zij het nitiatief, door in de buurt van het nest te zwemmen of soms er recht op af. Zij wordt zolang hij nog niet klaar is met het bellenblazen verjaagd. Als zij erin slaagt hem met de bek in de buikstreek aan te stoten wordt ze niet langer als vijand gezien en onder het schuimnest toegelaten. Ingeleid door deze aanraking volgt de eerste van een reeks schijnparingen. Sommigen veronderstellen gebaseerd op waarnemeingen in heel grote aquaria, dat dit gedrag alleen onder aquariumomstandigheden voorkomt. Volgt zij hem onder het nest, dan gaat het mannetje met wijd gespreide vinnen staan en schommelt met het lichaam. De aanraking is het sein voor het elkaar in kringetjes omzwemmen. Uit deze omcirkeling zwemt het vrouwtje het sterk zijdelings gekromde lichaam van het mannetje binnen en de voor de labyrintvissen karakteristieke "omhelzing" volgt. Daarbij wordt het vrouwtje omklemd en met de buikzijde naar et nest gedraaid. Licht siddrend stoot het mannteje zijn sperma uit gevolgd door de eitjes van het vrouwtje. De meeste eieren stijgen naar het oppervlak, worden verzameld en in het nest gedeponeerd. Het aantal eieren kan per soort sterk verschillen.
Zie ook de pagina's 37, 39 en 40